Helden

 

De laatste keer dat we in London waren, was dat met onze kinderen. En het was heel raar, maar ik miste ze echt nogal deze keer. 

Nou ja, de eerste dag dan. Daarna was het weer gewoon om met z'n tweeën te zijn. 

Die vorige keer kwamen we in een ontzettend leuk klein en groen parkje, St Dunstan. Eigenlijk een ruïne, maar nu in gebruik als publieke tuin. 

We zijn er even weer gaan kijken, want het is echt een magische plek. En het mooie is:  zo zijn er een heleboel in London, van die kleine, superrustige openbare groene ruimtes. 

We waren nu in eentje genaamd Postman's Park. Vlakbij het beeld van die postzegelbedenker. Zal wel geen toeval zijn.  

Groen ook,  met heel veel bloemen en bovendien was daar iets te zien dat ik heel apart vond: The Memorial to Heroic Self-Sacrifice.

Dat memorial bestaat uit een lange muur, met daarop keramische tegels. Al die tegels geven eer én herinnering aan mensen die hun leven gaven terwijl ze het leven van anderen redden. Het werd bedacht door George Watts in 1900 en ik telde er 54. 

Ach jee, ik moest een hele tijd denken aan die 13- jarige Herbert en aan zijn ouders. Die ouders zaten natuurlijk in India, maar de jonge Herbert moest een opleiding hebben en ging naar kostschool in Engeland. Zoals dat ging, toen. 

Tegenwoordig worden er bloemen en briefjes bij gelegd. Want ook nu zijn er van die helden.